1927 yılında Profesör Thomas Parnell, Queensland Üniversitesi’nin ilk fizik profesörü, öğrencilerine bazı maddelerin göründüğü gibi katı olmadığını kanıtlamak istedi. Bazı maddelerin akışkanlığı çok çok düşük olduğu için bu maddelerin katı zannedildiğini anlatmak amacıyla bir deney tasarladı.
Profesör Parnell deneyinde, var olduğu bilinen en koyu sıvıyı, zifti kullandı. Zifti eriterek bir huninin içine doldurdu. Ardından 3 yıl boyunca soğumaya bıraktı. Ziftin tamamen kaskatı kesildiğinden emin olduktan sonra huninin altını açtı. Düzeneğin üstüne de bir cam fanus koyarak deneyi başlattı. Deney büyük bir ilgi topladı ve üniversitede herkesin görebileceği bir yere konuldu.
Aradan uzun zaman geçiyor ve bu süreçte de deneyin takipçisi epey artıyor. Tahmin edildiği gibi bir damlanın düşüşü 7 ila 13 yıl arası sürüyor ve 1938 de ilk damla düşüyor ama kimse göremiyor.
İlk damladan sonra 7 yıl geçiyor ve 2. damla düşüyor ama yine kimse göremiyor. 8 yıl sonraki 3. damla da olmak üzere damlalar hiç kimse tarafından görülemiyor.
4. damla yaklaşınca Profesör John Maidstone deneyi himayesine alıyor. Fakat 4, 5 ve 6. damlalar da görülemiyor. 7. damla yaklaştığında bu sefer Profesör Maidstone kafaya takıyor ve deneyin başından ayrılmayıp anbean takip ediyor. Düşüşe dakikalar, hatta saniyeler kala Profesör Maidstone kahve almaya gidiyor ve 7. damla da böyle kaçırılmış oluyor.
2000 yılında 8. damla iyice yaklaşınca bu düşüşü de kaçırmamak amacıyla bir kamera yerleştiriliyor. Gün geliyor ve 8. damla yine etrafta kimse yokken düşüyor. Bu sefer kamera olduğu için hemen kayıtları görmek istiyorlar, ama o da nesi? Kamera arızalandığı için 8. damla kayıtlarda yok. 1930’dan beri devam eden deneyde 8 damla düşüyor ve hiç kimse göremiyor.
8. damla kırılmadan düştükten sonra Profesör Maidstone ve Profesör White- deneyin ikinci ve üçüncü bekçileri – dokuzuncu damla da temas ederse ne yapacakları hakkında konuştular. İlk başta düşündükleri damlalara daha fazla oluşum alanı bırakmak için huniyi yükseltmekti ancak 8. damlanın alt beherdeki pozisyonundan dolayı bunun için çok geçti.
Yıl 2014. Sıra 9. damlada. Artık teknoloji çok daha iyi. 31,335 kişi bu yeni damlayı internet üzerinden canlı olarak takip ediyor. Artık damlanın gözden kaçırılma ihtimali neredeyse sıfır. Ama neredeyse.
Profesör White damlanın tam olarak düşmesi ve bir aksilik yaşanmaması amacıyla alttaki beheri değiştirmeye karar veriyor ve on yıllardır ilk kez zift düşürme deneyini kaplayan fanusu çıkarıyor. Ne yazık ki cam fanus ile deneyin oturduğu tahta platform arasında bir mührün olduğu ve bu mührün zamanla bozulduğu onun veya hayatta olan herhangi birinin bilmediği bir şeydi. Fanusun beklendiği gibi kalkması yerine, tüm deney düzeneği ayrılmadan ve geri düşmeden kısa bir süre fanusla birlikte yukarı kalktı. Ve bu da 9. damlanın huniden ayrılarak kırılmasına sebep oldu.
Tam 92 yıldır devam etmekte olan ve Guinness Rekorlar Kitabı’na da “Dünyanın en uzun süren deneyi” olarak giren bu deneydeki 9 damla hiç kimse tarafından ne kayıt altına alınabildi ne de görülebildi. 10. damlanın da 2020 ile 2030 yılları arasında düşmesi bekleniyor. Bu deney insanlar üzerinde o kadar takıntı yaptı ki bir bahis sitesi damlanın düşüş tarihi üzerine bahis açtı.
Ayrıca deney hala canlı olarak yayınlanmakta. Buradan izleyebilirsiniz.
Deneyi 52 yıl boyunca dikkatle takip eden John Maidstone tek bir damlanın dahi düşüş anına tanık olamadan hayata gözlerini yumuyor.
